1. Een in nood verkerende zeeman/buitenavonturier/piloot activeert een baken ( EPIRB , PLB , ELT ).

2. Beacon zendt een noodbericht op 406 MHz uit met uw unieke identificatienummer (UIN) naar de satellietsystemen LEOSAR (polair) en GEOSAR* (geostationair).

3. De satellieten sturen het 406 MHz noodbericht door naar een grondstation, de Local User Terminal (LUT). De LUT berekent de locatie van het signaal door de dopplerverschuiving te meten die wordt veroorzaakt door de relatieve beweging tussen de satelliet en het baken, en stuurt de locatie door naar het Mission Control Center (MCC).

4. De MCC blijft informatie ontvangen van extra satellietpassages en verfijnt de bakenpositie verder (zoekradius 2,3 zeemijl). Er wordt een waarschuwingsbericht gegenereerd dat wordt gecombineerd met de registratiegegevens uit de database en wordt doorgestuurd naar het betreffende reddingscoördinatiecentrum (RCC).

5. De RCC neemt contact op met de personen in de database om te verifiëren of er sprake is van een noodsituatie en verzamelt aanvullende informatie over de gebruikers van de bakens. De RCC stuurt vervolgens de dichtstbijzijnde, capabele zoek- en reddingsdiensten (SAR) in.

6. Lokale SAR-troepen starten een reddingsmissie en gebruiken het 121,5 MHz-homingsignaal om het baken te lokaliseren.

* Gemiddeld duurt deze melding (stap 2 tot en met 5) wereldwijd maximaal een uur voor bakens zonder GPS . Voor zelflokaliserende bakens die GPS positiegegevens verstrekken bij hun eerste transmissie, wordt de zoekradius teruggebracht tot 0,05 zeemijl (100 m) en kan de melding binnen drie minuten worden verzonden. (Gegevens geleverd door Cospas-Sarsat .)

OVER HET COSPAS-SARSAT ZOEK- EN REDDINGSSYSTEEM

Hoog boven ons cirkelt elke minuut van de dag een wereldwijd netwerk van polaire en geostationaire satellieten. Samen met het Russische ruimtevaartuig Cospas vormen ze het hightech internationale zoek- en reddingssysteem met satellietondersteuning, beter bekend als Cospas-Sarsat .

Cospas-Sarsat is verantwoordelijk voor bijna 30.000 reddingen wereldwijd. Het systeem maakt gebruik van signalen die worden ontvangen op de 406 MHz-frequentie om de positie te bepalen en reddingswerkers zo snel mogelijk ter plaatse te krijgen bij een noodsituatie, zowel op land als op zee.

De betrouwbaardere, digitale 406 MHz-frequentie is zelfs de facto internationaal erkende noodfrequentie geworden. Met behulp van de 406 MHz-frequentie kunnen moderne signaalapparaten snel GPS LAT/LON-coördinaten naar satellieten in een baan om de aarde sturen. Deze frequentie maakt ook een positiebepaling via Doppler Shift mogelijk, zodat een locatie kan worden bepaald, zelfs wanneer GPS dat niet kan.

Per 1 februari 2009 is de satellietverwerking van noodsignalen van de oudere 121,5 en 243 MHz noodbakens wereldwijd stopgezet vanwege onbetrouwbaarheid en valse alarmen. Wanneer een 406 MHz bakensignaal wordt ontvangen, kunnen zoek- en reddingspersoneel gegevens uit een registratiedatabase opvragen.

Dit omvat de contactgegevens van de eigenaar van de baken, contactgegevens voor noodgevallen en details over het specifieke reisplan en eventuele medische aandoeningen van de eigenaar of leden van de groep. Met deze informatie kan de kustwacht of ander reddingspersoneel adequaat reageren. NOAA adviseert, samen met de Amerikaanse kustwacht, alle zeelieden, piloten en personen die noodbakens van 121,5/243 MHz gebruiken, dringend om over te stappen naar 406 MHz om optimaal gebruik te kunnen maken van het Sarsat-systeem.

Cospas-Sarsat wordt onderhouden en beheerd door overheden over de hele wereld. Daarom zijn er geen abonnementskosten vereist voor het bezitten van een 406 MHz EPIRB , ELT of Personal Locator Beacon .